Wykorzystujemy pliki cookie do spersonalizowania treści i reklam, aby oferować funkcje społecznościowe i analizować ruch w naszej witrynie, a także do prawidłowego działania i wygodniejszej obsługi. Informacje o tym, jak korzystasz z naszej witryny, udostępniamy partnerom społecznościowym, reklamowym i analitycznym. Partnerzy mogą połączyć te informacje z innymi danymi otrzymanymi od Ciebie lub uzyskanymi podczas korzystania z ich usług i innych witryn.
Masz możliwość zmiany preferencji dotyczących ciasteczek w swojej przeglądarce internetowej. Jeśli więc nie wyrażasz zgody na zapisywanie przez nas plików cookies w twoim urządzeniu zmień ustawienia swojej przeglądarki, lub opuść naszą witrynę.
Jeżeli nie zmienisz tych ustawień i będziesz nadal korzystał z naszej witryny, będziemy przetwarzać Twoje dane zgodnie z naszą Polityką Prywatności. W dokumencie tym znajdziesz też więcej informacji na temat ustawień przeglądarki i sposobu przetwarzania twoich danych przez naszych partnerów społecznościowych, reklamowych i analitycznych.
Zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies możesz cofnąć w dowolnym momencie.
Klasyczna lornetka porropryzmatyczna produkowana w zakładach Leitz/Leica
w latach 1932-1962.
Choć model, który wpadł w moje ręce ma około 50 lat, wygląda jakby te
pół wieku przeleżał w szafie. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczony jakością
optyki, a w szczególności odwzorowaniem bieli. Lornetka ma bowiem
niebieskawo-fioletowe powłoki jednowarstwowe, ale dawany przez nią obraz
jest zaskakująco biały, bez wyraźnego zażółcenia znanego z DDR-owiskich lornetek Carl Zeiss Jena.
ZEISS Dialyt ( CLASSIC ) 10x40 B T* to niezły kawałek historii, produkcję rozpoczęto w 1968 roku i produkowano ją nieprzerwanie aż do połowy lat dziewięćdziesiątych, kiedy to zastąpiono ją nową serią Victory, gdzie zastosowano już pryzmaty Abbe-Konig.
Classic posiadał pryzmaty Schmidt i ciekawostką jest to, o czym nie wszyscy wiedzą, że modele 8x30 B i 10x40 B z serii Dialyt, jako jedyne lornetki, wśród innych producentów również, miały system ostrzenia w obiektywach.
To wygląda ciekawie, kręcąc kołem ostrości widać jak obiektywy wychodzą z tubusu lub się chowają.
Model ten był w dwóch wersjach jeśli chodzi o design obudowy, model prezentowany jest nowszą wersją z początku lat osiemdziesiątych. Jeśli chodzi o wykończenie zewnętrzne, najbardziej popularną wersją był model ogumowany, niewielka część produkcji była wykończona skórą.
Lornetka ta na przestrzeni lat zdobyła serca wielu użytkowników optyki i nie bez powodu zdobywała czołowe pozycje w testach i rankingach.
Model prezentowany tutaj jest wykończony skórą, co znacznie zmniejsza średnicę zewnętrzną tubusów obiektywów, dając tym samym bardzo wygodny uchwyt lornetki. Trzy palce jednej ręki ( od środkowego do najmniejszego ) wchodzą między tubusy, palec wskazujący pozostaje swobodnie na mostku, palec wskazujący drugiej ręki spoczywa na kole ostrości, a pozostała część ręki swobodnie otula drugą stronę lornetki.
Od roku 1979 Zeiss zaczął stosować nowy rodzaj powłok pod nazwą T*, co miało zastosowanie i w tym modelu. Powłoki te poprawiły sprawność optyczną i skuteczniej redukowały odblaski. Zeissy słyną z nieco ocieplonego odwzorowania bieli ( co ma wielu zwolenników ). W większości modeli można zauważyć lekką żółć, niektóre jak na przykład model prezentowany, ocierają się o lekki brąz, pozostając ogólnie w ciemno-żółtawym zabarwieniu. Odcień ten jest naprawdę bardzo delikatny, i dla laika prawdopodobnie niezauważalny.
W roku 1988 Zeiss patentuje nowe rodzaj powłok fazowych P* stosowanych na pryzmatach dachowych, dla poprawienia ostrości obrazu.
Również i ten model zostaje w nie wyposażony.
Miałem okazję porównania obu modeli, z tymi powłokami i bez. Różnica jest, ale bardzo nieznaczna, niektórzy wręcz twierdzą, że obraz w optyce Zeissa bez powłok P* jest bardziej plastyczny, miękki, ogólnie przyjemniejszy. Ale to są rzeczy bardzo indywidualne.
Samo patrzenie jest komfortowe ( pod warunkiem idealnej kolimacji osi ).
Muszle oczne są z miękkiej gumy z średnicą 37mm, którą można zawinąć na zewnątrz, to dla osób wyposażonych w okulary.
Odstęp źrenicy ma około 16mm co umożliwia łatwe obserwowanie całego pola które wynosi 110 m.
Obraz jest ostry niemal do samej krawędzi, co okupione jest efektem GLOBU. Podobny efekt można zaobserwować w najnowszym modelu EL Swarovision, polega on na tym, że im bliżej krawędzi, obraz zaczyna jakby "uciekać" do tyłu. Ten patent również ma swoich fanów i przeciwników.
W kwestii tego parametru przytoczę tylko, że największe pozorne pole w lornetce (67 stopni), pozostające płaskie aż do samej krawędzi, zachowując przy tym ostrość również do samego brzegu, ma miejsce w Canonie 15x50 UD.
Wracając do naszego Zeissa, ogólne użytkowanie tej lornetki daje bardzo miłe, wręcz mistyczne doznania, trzeba tylko obchodzić się delikatnie, jak np. z Leicą BL.
Lornetka nie jest odporna na zanurzenie w wodzie ( nie próbowałem
Aczkolwiek z relacji użytkowników na zachlapanie tak.
Mój egzemplarz po prawie 30-tu latach nie ma kurzu na pryzmatach.
Do lornetki producent daje sztywny skórzany futerał, skórzaną ochronę na okulary i pasek z tego samego materiału.
Niektóre parametry:
Powiększenie - 10x
Obiektyw - 40mm
Odstęp źrenicy - 16mm
Źrenica - 4mm
Pole - 6,3 stopnia - 110 m/1000
Pryzmaty Dachowe Schmidt
Wysokość - 156mm
Szerokość - 105 - 123 mm w zależności od rozstawu
Głębokość - 48 - 65 mm w zależności od rozstawu
Waga netto - 700 gram
Kolor powłok - widoczny na załączonych zdjęciach
Jasność - 16
Sprawność zmierzchowa - 20
Gwarancja 30 lat
Dialyt1 (1).JPG
Plik ściągnięto 42284 raz(y) 206,8 KB
Dialyt2 (1).JPG
Plik ściągnięto 42284 raz(y) 211,53 KB
Dialyt3 (1).JPG
Plik ściągnięto 42284 raz(y) 335,97 KB
Dialyt4 (1).JPG
Plik ściągnięto 42284 raz(y) 248,4 KB
Dialyt5 (1).JPG
Plik ściągnięto 42284 raz(y) 414,12 KB
Ostatnio zmieniony przez Arek Nie 09 Kwi, 2017, w całości zmieniany 6 razy
Zeiss Oberkochen 8x50 uznany był w latach produkcji za najlepszą
lornetkę seryjną, jaka była do tej pory na globalnym rynku.
Produkowany był w latach 1957-1960 i 1960-1969 wersja B.
Rzeczywiście, bawiąc się nią dziś nadal robi duże wrażenie jakością
budowy i optyki.
Powstaje pytanie, dlaczego w czasach obecnych nie wytwarza się takich
urządzeń, skoro wersje używane, podniszczone, z słabymi powłokami
uzyskują na aukcjach cenę kilkuset EURO.
Wyobraźmy sobie taki model wykonany z lekkich stopów na bazie szkła
optycznego z tamtych lat ( z domieszką ołowiu - co podobno poprawia
własności optyczne ) i z najnowszą technologią powłok... Cena mogłaby
nie mieć znaczenia, chętni by byli.
Oczywiście, nie jest to lornetka uniwersalna, chociażby z powodu wagi
i rozmiarów,
lecz w tej klasie jest najbardziej kompaktowa.
Po ponad roku użytkowania mogę powiedzieć, że należy ona do moich
ulubionych, z kilku powodów.
Po pierwsze, biorąc ją do ręki ma się poczucie obcowania z najwyższą
jakością i solidnością.
Po drugie, trzymanie jej podczas obserwacji jest wygodne, ponieważ
jest krótka, dobrze wyważona, pokrętło ostrości leży nietypowo, bo
między tubusami obiektywów i dzięki temu nastawianie ostrości nie
stwarza tyle kłopotu, co na przykład w DDR-owskim Nobilemie 8X50
Super, zwłaszcza u osób o małych dłoniach.
Po trzecie, konstrukcja optyki daje niepowtarzalne doznania, nie
powoduje żadnego najmniejszego dyskomfortu, nawet podczas długich sesji.
Duża źrenica okularu, system porro i duże pole widzenia ( 130m )
sprawiają, że można wpaść w nałóg patrzenia. Interesujące jest to, że
przy takim polu obraz ostry jest praktycznie do samego brzegu.
Mechanika po tylu latach pracuje lepiej niż w nie jednym nowym modelu
czołowych marek.
Dla niektórych niestety ( dla innych stety ) lornetka nie daje
idealnej bieli, można ją porównać do nowszego modelu Zeissa 8x30 T*P
Dialyt, gdzie odcień jest niemal identyczny.
Jeszcze jedna rzecz która wyróżnia ten model to głębia ostrości.
Nie wiem jak oni to zrobili, ale nawet niektóre siódemki musiały by
ustąpić pola.
Porównując ten parametr z Fujinonem FMTR-SX 7x50 - który jest wzorcową
siódemką na rynku, w Fuji trzeba troszeczkę podregulować ostrość,
chcąc patrzyć swobodnie na bliskie i dalekie odległości ( chociaż
firma podaje że ostrość uzyskuje się od 20-tu metrów do
nieskończoności ). Te 20 metrów do nieskończoności faktycznie działa w
Zeissie.
Praktycznie mogłoby nie być pokrętła ostrości. Dla porównania, Nikon
8X30 EII wymaga drobnej korekty ustawienia.
Nocne obserwacje również nie dostarczają powodów do narzekań.
Parametry:
Powiększenie 8x
Obiektyw 50mm
Źrenica 6.25mm
Pole widzenia 7.4 stopni
Pole w metrach 130
Pole pozorne 59 stopni
Odstęp źrenicy 16mm
Jasność 39
Waga 1050g
Wys. 130mm
Szer. 190mm
Głęb. 80mm
Wodoszczelność - nie
Wypełn. gazem - nie
Prezentowany model jest z 1960 roku
1a.JPG
Plik ściągnięto 72647 raz(y) 229,03 KB
2a.JPG
Plik ściągnięto 72639 raz(y) 294,68 KB
3a.JPG
Plik ściągnięto 72668 raz(y) 259,61 KB
4a.JPG
Plik ściągnięto 72648 raz(y) 212,09 KB
5a.JPG
Plik ściągnięto 72637 raz(y) 259,2 KB
Ostatnio zmieniony przez Arek Pon 27 Gru, 2010, w całości zmieniany 2 razy
Mała, zgrabna i lekka lornetka dachowa (pryzmaty Schmidta-Pechana ze
szkła BaK-4). Jest mniejsza i lżejsza od znanego Notarema 8x32 i ma od
niego wyraźnie większe pole widzenia. Na jednym z dołączonych zdjęć
stoi obok Zeissa Deltrintem 8x30. Seria Farlux jest w ofercie
Eschenbacha do dzisiaj, choć już nie w postaci modelu 8x30.
Lornetka wygląda bardzo klasycznie. Egzemplarz, który mi się udało
dostać jest w stanie idealnym - jak ze sklepu, a ma pewnie około 30
lat. W zestawie dołączone są dekielki, pasek oraz sztywne skórzane
etui.
Lornetka nadaje się w zasadzie tylko do dziennych obserwacji. Powodem
jest mała transmisja związana z brakiem powłok antyodbiciowych na
pryzmatach oraz na wewnętrznej stronie achromatycznego obiektywu.
Zastosowane powłoki są jednowarstwowe. Część światła jest też
zabierana poprzez lekko jajowate źrenice obok których widać małą
źrenicę wtórną. Lornetka jest dość dobrze wyczerniona wewnątrz
tubusów.
Pole widzenia lornetki jest duże jak na dachówkę. Żadna współcześnie
produkowana lornetka dachowa klasy 8x32 nie ma większego pola. Oczywiście
brzegi tego pola nie są najlepsze. Widać nieostrość i sporą komę. Na
szczęście wszystko to dopiero na samym brzegu - około 80% pola ma
dobrą jakość i pozwala na komfortowe obserwacje.
Biorąc pod uwagę, że sprzęt ten można dostać obecnie za około 200-400
zł, jest to propozycja godna rozważenia, jeśli potrzebujemy małej i
lekkiej lornetki dziennej.
Powiększenie: 8x
Średnica obiektywu: 30 mm
Pole widzenia: 8.5 stopnia (149/1000 m/m)
Minimalna ostrość: 4 metry
Wymiary: 127x112x42 mm
Waga: 500 gramów
Miałem kiedyś taką lornetkę, bardzo dobra jakość wykonania. Mój egzemplarz miał pokrętło od ustawiania ostrości z tyłu, co można zobaczyć na kiepskiej jakości zdjęciu.
Witam mam do zaprezentowania starą lornetkę firmy TASCO model 153.
Lornetka jest zachowana w bardzo dobrym stanie pokryta jest gumą ochronną, co może świadczyć o tym, że jest wodo i mgłoodporna.
Lornetka posiada powiększenie 7x35 mm.
Posiada ona bardzo specyficzne ustawianie ostrości.
Ustawienie ostrości obu okularów znajduje sie w górnej części pomiedzy tymi okularami, natomiast prawy okular ustawiamy pokrętłem znajdującym się po drugiej stronie pomiędzy obiektywami.
Lornetka posiada również idealną optykę.
Na okularach widnieją następujące napisy:
Lewy okular - TASCO MODEL No.153 7x35 mm
Prawy okular - 431ft at 1000yds. 143m auf 1000m oraz numer 41685
Załączam zdjęcia które mogą pomóc w zidentyfikowaniu lornetki na czy mi bardzo zależy.
Jeżeli ktoś zna ten model i potrafi mi powiedzieć z jakiego mniej więcej okresu może ona pochodzić prosiłbym o pomoc.
POWIĘKSZENIE: 7x
ŚREDNICA OBIEKTYWU: 35mm
POLE WIDZENIA: ok 8.2 (143/1000 m/m)
MINIMALNA OSTROŚĆ: 5 metrów
WYMIARY: 150x125x50 mm
WAGA: ok 0.8 kg
Wiele lat temu miałem lornetkę . Sprzęt ten kupił mój ojciec od jakiegoś pijaczka na początku lat 70 -tych . Niestety lornetka juz nie istnieje - spadła z dużej wysokości po kilku latach użytkowania . Nie mniej jednak przez te wszytkie lata nurtowała mnie myśl co to był za sprzęt . Oczywiście zdaje sobie sprawę ze to niewyraźne zdjecie na którym moja siostra trzyma sprzęt niewiele pokazuje jednak jest to jedyna fotografia tej lornetki . Pamiętam że lornetka była wykonana z duraluminium i nie była pokryta niczym -był goły metal pomalowany czarna farbą -juz wtedy w momencie zakupu była dosyc stara . Okulary i obiektywy nie miały żadnych powłok antyodblaskowych , a na niej samej nie było napisane absolutnie nic . Jak myslicie -kto mógł byc producentem tego sprzętu ? Zdjęcie pochodzi z mniej więcej połowy lat siedemdziesiątych .
[ Dodano: Sro 10 Sie, 2011 09:18 ]
A tutaj trochę naprawdę "starych staroci".
Pierwszy model lornetki jaki został skonstruowany w naszej cywilizacji został zrobiony przez Galileusza z Galilei w 1618 roku. Model ten był udoskonalany i produkowany do czasów I Wojny Światowej. Zbudowany był w oparciu o same soczewki, prezentowany egzemplarz pochodzi z końca XIX wieku i składa się z 12 soczewek - po 3 sklejone soczewki na każdy okular i obiektyw.
Pomimo obiektywu o średnicy 50 mm powiększenie nie było imponujące i wynosi w prezentowanym modelu około 4 razy.
Pole widzenia jest dość małe, no i jakość obrazu jest raczej "archaiczna".
Obudowa wykonana jest w całości ze stopu mosiądzu, co daje odpowiednią wagę instrumentu.
Z pewnością szkoda wzroku do korzystania z takiej lornetki, ale jako ciekawostka na półeczce wśród innych lornetek wzbudzi zainteresowanie.
DSC05494.JPG
Plik ściągnięto 14945 raz(y) 208,49 KB
DSC05499.JPG
Plik ściągnięto 14945 raz(y) 208,37 KB
DSC05503.JPG
Plik ściągnięto 14945 raz(y) 173,85 KB
DSC05506.JPG
Plik ściągnięto 14945 raz(y) 246,81 KB
Zdjęcie0065.jpg
Plik ściągnięto 14945 raz(y) 260,06 KB
Ostatnio zmieniony przez Arek Nie 09 Kwi, 2017, w całości zmieniany 1 raz
W roku 1978 firma Nikon wprowadziła na rynek trzy porropryzmatyczne
modele należące do serii E. Miały one parametry 7x35, 8x30 i 10x35.
Ich pola widzenia wynosiły odpowiednio 7.3, 8.3 i 6.6 stopnia. Modele
te podlegały lekkim modyfikacjom, aż w roku 1999 zostały zastąpione
przez serię EII. Lornetki EII zyskały jeszcze większe pola widzenia,
ale pozostawiono w niej tylko dwa modele, a mianowicie 8x30 i 10x35.
Z oferty zniknął model 7x35.
Ostatnio na e-bay'u udało mi się kupić zupełnie dziewiczy egzemplarz
Nikona E 7x35 CF. Oczywiście kupiłem komplet czyli lornetkę, paski,
gustowny i skórzany futerał, dekielki, pudełko oraz wszelką makulaturę
w postaci instrukcji itp.
Lornetka ma następujące parametry:
Powiększenie: 7x
Średnica obiektywu: 35 mm
Pole widzenia: 7.3 stopnia
Pryzmaty: BaK-4/Porro
Odstęp źrenicy: 16 mm
Minimalna ostrość: 4.9 metra
Waga: 610 gramów
Wymiary: 120x180 mm
Poniżej kilka fotek. Zestawiłem ją, dla porównania, z Nikonem EII 10x35.
Warto zwrócić uwagę na cięcie kosztów jakie odbywało się na przestrzeni
ostatnich lat. Seria E była sprzedawana w zestawie z solidnym, sztywnym,
skórzanym etui Made in Japan, które same w sobie jest małym arcydziełem
sztuki kaletniczej. Seria EII jest sprzedawana w zestawie z miękkim,
szmatławym pokrowcem Made in China...
nik7x35_5.jpg
Plik ściągnięto 22279 raz(y) 63,05 KB
nik7x35_4.jpg
Plik ściągnięto 22302 raz(y) 56,94 KB
nik7x35_3.JPG
Plik ściągnięto 22280 raz(y) 55,9 KB
nik7x35_2.jpg
Plik ściągnięto 22269 raz(y) 75,51 KB
nik7x35_1.jpg
Plik ściągnięto 22277 raz(y) 85,42 KB
Ostatnio zmieniony przez Arek Nie 14 Sie, 2011, w całości zmieniany 1 raz
Obserwowalem go chyba, ale nie podbijalem. No ale na przyszlosc trzeba bedzie uwazac
Biofan, wydaje mi sie, ze to PZO. Te w bazie lornetek nie maja centralnej sruby jak Twoja (taka sruba w PZO byla rzadko) ale to jest cos jak 8x40 lub 11x40.
kivirovi, ten sam człowiek sprzedawał jeszcze 10x35 E w tak samo idealnym stanie. Dodam, że ta lornetka także trafiła do Polski do jednego z naszych forumowiczów.
Seria Dialyt zadebiutowała w roku 1964 modelem 8x30. Dachowy model
10x40 oparty o pryzmaty Schmidta-Pechana został wprowadzony przez
Zeissa w roku 1968. Na początku produkcji miał jednowarstwowe powłoki
T, które w roku 1979 zostały zamienione na wielowarstwowe T*. Nazwa
modelu zmieniła się wtedy na Zeiss Dialyt 10x40B T* (wersja ClassiC tej
lornetki została zaprezentowana w tym wątku przez 3mnich). Lornetka nie ma
powłok fazowych na pryzmatach, bo te zaczęto stosować dopiero w roku
1988.
Lornetka jest poręczna i smukła. Waży 680 gramów i ma pole widzenia
6.3 stopnia (110/1000 m/m). Jest zabezpieczona przed wilgocią i
kurzem, jednak nie w pełni wodoodporna. Egzemplarz, który udało mi
się kupić jest w bardzo dobrym stanie pomimo około 40 lat na karku.
Lornetki Nikona z serii H-Line zaczęto produkować w 1976 roku.
Produkcja nie była zbyt duża i trwała tylko kilka lat, jak doszukałem
się informacji zza oceanu, modele te sprzedawały się dość rzadko.
Nic dziwnego, porównując ją z bliźniaczym Zeissem Classic 8x30,
wypada słabiutko.
Optyka jest oparta o pryzmaty dachowe Schmidta-Pechana,
soczewki pokryte jedną powłoką antyrefleksyją, poza tym
Nikon nie był wówczas mocnym konkurentem w konstrukcjach
dachowych w przeciwieństwie do porro.
Obraz jest ciemny, ma słabą rozdzielczość i chociaż pozorne pole
wynosi około 60 procent, obraz dość szybko od centrum ulega rozmazaniu.
Ciekawostką jest fakt skopiowania z Dyalytów Zeissa 8x30 i 10x40 mechanizmu
ostrzenia, polegającego na przemieszczaniu się obiektywu lornetki.
Lornetka wykonana jest solidnie i chociaż waży tylko 440 gram,
wykonana jest w całości z metalu z wyjątkiem pokrętła ostrości.
Obita jest materiałem skóropodobnym.
Futerał jest wykonany ze skóry.
Prezentowany model ma powiększenie 9cio-krotne
Obiektyw o średnicy 30 mm
Pole widzenia 6,7 stopnia
Źrenica wyjściowa 3,3 mm
Odstęp źrenicy około 11mm
Wysokość 118 mm
Szerokość 100 mm ( przy rozstawie źrenic 60 mm )
Waga 440 gram
Wodoodporność - ?
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
forum.optyczne.pl wykorzystuje pliki cookies, które są zapisywane na Twoim komputerze.
Technologia ta jest wykorzystywana w celach reklamowych i statystycznych.
Pozwala nam określać zachowania użytkowników na stronie, dostarczać im odpowiednie treści oraz reklamy,
a także ułatwia korzystanie z serwisu, np. poprzez funkcję automatycznego logowania.
Pliki cookies mogą też być wykorzystywane przez współpracujących z nami reklamodawców, a także przez narzędzie Google Analytics, które jest przez nas wykorzystywane do zbierania statystyk.
Korzystanie z serwisu Optyczne.pl przy włączonej obsłudze plików cookies jest przez nas traktowane, jako wyrażenie zgody na zapisywanie ich w pamięci urządzenia, z którego korzystasz.
Jeżeli się na to nie zgadzasz, możesz w każdej chwili zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Przeczytaj, jak wyłączyć pliki cookie i nie tylko »
Strona wygenerowana w 3,07 sekund. Zapytań do SQL: 54
