cartman1285 - Pią 06 Sie, 2010 Temat postu: Bardzo długi czas naświetlania Witam. Od jakiegoś czasu nurtuje mnie problem b. długich czasów naświetlania jak np. 2 godziny lub dłużej. Czy taka eksploatacja matrycy lustrzanki nie szkodzi jej ? MasterB - Pią 06 Sie, 2010 Jeśli aparat posiada tryb B, a w instrukcji nic nie napisano o możliwych uszkodzeniach podczas długich czasów naświetlania, to wszystko powinno być ok 
B o g d a n - Pią 06 Sie, 2010 Temat postu: Re: Bardzo długi czas naświetlania
Pozostają jeszcze co najmniej dwa problemy: 1. zasilania aparatu przez taki długi czas 2. szumów, które pewnie będą wielkie Nie wiem, czy nie lepiej kupić analoga i do niego film. PS. Co Ty chcesz naświetlać przez tyle godzin? 
Arek - Pią 06 Sie, 2010 Dobre lustrzanki z CMOS-ami na niższych czułościach powinny dać radę. Widziałem całkiem udane ekspozycje rzędu 3-5 minut robione na ISO 1600. Używając ISO 100 możemy mieć czasy 16x dłuższe z podobnym poziomem szumu. Choć 16x5 to wciąż 80 minut czyli do 2 godzin jednak trochę brakuje. jaad75 - Pią 06 Sie, 2010
cartman1285 - Pią 06 Sie, 2010 Do pytania skłonił mnie niedawny artykuł "Sezon na meteory !" Zainspirowany nim, przez pół nocy fociłem gwiazdy. Przy czasach rzędu 20-30 sekund gwiazdy na zdjęciu są statyczne. Chcąc jednak uchwycić ich ruch po nieboskłonie (ruch obrotowy ziemi oczywiście potrzebujemy czasów znacznie dłuższych niż 30 sekund. W internecie jest dużo zdjęć na których smugi gwiazd rysują długie łuki na niebie lub nawet koła w zależności od szerokości geograficznej gdzie zdjęcie zostało wykonane. Takie zdjęcia wymagają czasem naświetlania przez całą noc. I tu pojawia się pytanie: czy matryca da radę takiej fotce. Teoretycznie producent daje taką możliwość w postaci trybu bulb, zasilanie może być zewnętrzne. Tylko czy konstruktorzy przewidzieli aż tak długie czasy ?
Monastor - Pią 06 Sie, 2010 cartman1285, bez sensu trzymać cały czas otwartą migawkę. Praktycznie każdy, kto robi takie zdjęcia wykonuje w dzisiejszych czasach wiele krótszych ekspozycji, które następnie są składane w jeden obraz
Jak nie chcesz się bawić w manualne składanie to poszukaj sobie programu "Startrails", jest dostępny za darmo i pozwala złożyć łuki. Sam go używam, a potem dopieszczam resztę w GIMPie czy innym PSie
hijax_pl - Sob 07 Sie, 2010
Wszystko zależy od kąta widzenia (ogniskowej/sensor), tzn jak jest on skorelowany z prędkością kątową ziemi. W zasadzie nie da się zrobić jednej ekspozycji 3h nieruchomym aparatem - pomijając już kwestie techniczne - w tym czasie nieboskłon przesunie się o 45 stopni, żeby nie wyszły kreski nawet fiszaj nie pomoże
Aby tak długą ekspozycję wykonać, trzeba mieć aparat na tzw montażu, za pomocą którego będziemy nim obracać w miarę naświetlania zdjęcia. Inna metoda to po prostu seria zdjęć na krótszych czasach (takich, które nie spowodują rozciągnięcia gwiazd) i później złożenie ich do jednej ekspozycji w komputerze. Np takim programem: http://deepskystacker.free.fr/english/index.html sigmiarz - Sob 07 Sie, 2010 kilkanaście minut pracy w shopie bez żadnych bulbów i innych ceregieli 
Groni - Sob 07 Sie, 2010 No jakie piękne brązowe niebo...czy to nie z sigmy przypadkiem? 
Monastor - Sob 07 Sie, 2010 Groni, zrób czasem zdjęcie w nocy 
cartman1285 - Sob 07 Sie, 2010 Dzięki za podpowiedzi. Wychodzi więc że do tego typu zdjęć nie trzeba tak długich naświetleń. Musze w takim razie więcej poczytać o technice wykonywania zdjęć nocnego nieba. Bardzo się nakręciłem na takie fotki. Może nawet wyciągnę z szafy i odkurzę stary teleskop
Groni - Sob 07 Sie, 2010 Odpowiedź wcale nie jest taka prosta. Trzeba i nie trzeba,a pytanie dodatkowe jakim aparatem, gdzie....itd. A kolejna kwestia to czy ktoś kto myśli poważnie o astro posługuje się jeszcze klasycznym zamontowanym aparatem...bo ja nie sądze. Ale poczytasz to doczytasz. Monator, a robie czasem zdjęcia nocne 
cartman1285 - Sob 07 Sie, 2010 Poważnie jeszcze nie myślę o astro fotografii ale od czegoś trzeba zacząć. Obecnie ma 7D i 17-40. Coś można już tym zrobić. Groni - Nie 08 Sie, 2010 Jeżeli tylko masz dobre miejsce (poza miastem i bez sztucznego oświetlenia) to jest okazja na perseidy lub mlekowatą drogę. I to miejsce decyduje o sprzecie,nawet czy w ogóle będzie (warto). wulf - Nie 08 Sie, 2010 Jest jeszcze jedna kwestia. Zdjęcia nocne zdjęciom nocnym nie równe. Krajobraz gdzie widać ziemię, miasta i ogólnie nie tylko niebo to robi się na ogół jakiś czas (1h) po zachodzie słońca albo lepiej przed wschodem. Wtedy to niebo jakieś takie żywe wychodzi - nie dotyczy to krajobrazu w świetle księżyca kiedy środek nocy i prawie pełnia są przyjaciółmi. Inaczej gwiazdy a zwłaszcza inne obiekty o małej jasności (mgławice itp). Ludzie wybierają bezksiężycowe noce i to musi być jeszcze całkiem ciemno, żeby atmosfera a właściwie to co w niej lata nie odbijało światła miast. Do tych dwóch rodzajów fotografii sprzęt też raczej diametralnie inny. komor - Pon 09 Sie, 2010 A ja się jeszcze zastanawiam, czy przy bardzo długich czasach nie następuje jakieś uciekanie ładunku z sensora? Czy te złapane fotony, zamienione na elektrony trzymają się w tych studniach godzinę czy dwie bez strat? Arek - Pon 09 Sie, 2010 Nie trzymają się. Mechanika kwantowa (tunelowanie) Ci to gwarantuje
RB - Pon 09 Sie, 2010
Ale jaki jest ten ubytek... przy tych szerokościach bariery. Kocur - Pon 09 Sie, 2010 Nie zapominajmy, że ilość szumu jest ściśle związana z temperaturą. Ostatnio robiłem godzinną ekspozycję na ISO100, wyszła taka kaszana, że lepiej nie mówić, podczas gdy przy 20 minutach wszystko było ok. Może i da się takie ekspozycje robić, ale zimą, a nie latem, gdzie temperatura nawet nocą przekracza 25 stopni.
Arek - Pon 09 Sie, 2010 Nie wiem. Trzeba by policzyć. Chyba nie jest to trudne. Równanie Schrodingera dla prostokątnej bariery potencjału liczy się na III roku studiów. Szczerze mówiąc wtedy ostatni raz to robiłem RB, Ty chyba jesteś z tym bardziej na bieżąco, bo jesteś fizykiem ciała stałego...
Kocur - Pon 09 Sie, 2010
Ale jest. Zdaje się, że efekt ten zależy od temperatury i to wykładniczo, więc przy bardzo długich ekspozycjach, gdzie stosunek sygnału do szumu spada, a w dodatku elektrony mają czas, żeby pouciekać z komórek, efekt może mieć znaczenie. Pytanie tylko, jaki musiał by to być czas i jaka temperatura, żebyśmy to zauważyli. Znając głębokość studni pewnie dało by się to oszacować, przynajmniej co do rzędu wielkości, bo może się okazać, że żeby to zauważyć trzeba by ugrzać matrycę do 100 stopni i poczekać 2 lata.
Zależy na jakiej uczelni i jakim kierunku. Na PW na chemii robi się to na podstawach fizyki w 2 semestrze. Ale już z tego niestety prawie nic nie pamiętam. 
dr11 - Pon 09 Sie, 2010 Ładunki uciekają, szumik się generuje. Potem to wszystko idzie jeszcze przez wzmacniaczyk, który dodaje swoje. I tak do obrazu z czasem dochodzą elementy impresjonistyczne
Trochę szczegółowej analizy szumów w APS CMOS znalazłem, jakby komuś się chciało zagłębić po uszy: http://isl.stanford.edu/~.../hui_thesis.pdf |
