Wykorzystujemy pliki cookie do spersonalizowania treści i reklam, aby oferować funkcje społecznościowe i analizować ruch w naszej witrynie, a także do prawidłowego działania i wygodniejszej obsługi. Informacje o tym, jak korzystasz z naszej witryny, udostępniamy partnerom społecznościowym, reklamowym i analitycznym. Partnerzy mogą połączyć te informacje z innymi danymi otrzymanymi od Ciebie lub uzyskanymi podczas korzystania z ich usług i innych witryn.
Masz możliwość zmiany preferencji dotyczących ciasteczek w swojej przeglądarce internetowej. Jeśli więc nie wyrażasz zgody na zapisywanie przez nas plików cookies w twoim urządzeniu zmień ustawienia swojej przeglądarki, lub opuść naszą witrynę.
Jeżeli nie zmienisz tych ustawień i będziesz nadal korzystał z naszej witryny, będziemy przetwarzać Twoje dane zgodnie z naszą Polityką Prywatności. W dokumencie tym znajdziesz też więcej informacji na temat ustawień przeglądarki i sposobu przetwarzania twoich danych przez naszych partnerów społecznościowych, reklamowych i analitycznych.
Zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies możesz cofnąć w dowolnym momencie.
Do tej pory byłem/jestem entuzjastą lornetek. Zawsze na spacerze, wycieczce mam jakąś przy sobie. Obserwuję wszystko ale jednak najwdzięczniejszymi obiektami obserwacji są ptaki. Podczas tych spacerów zacząłem fotografować telefonem kwiaty, owady, gady. Telefon ograniczał mnie do fotografii zbliżeniowej lub krajobrazowej. Dwa miesiące temu kupiłem mój pierwszy aparat Sony A 6400 + Sony 200-600. Do ptaków jest ok ale ostrzy dopiero od 2.4 metra i jest ciemnawy. Ostatnio kilka Raniuszków siadło na krzewie 2 metry ode mnie i miałem kłopot z wyostrzeniem bo nie mogłem się cofnąć a i światło też było słabe i musiałem wydłużać czas migawki.
Zaraziłem się zakupem kolejnego obiektywu. Jak najjaśniejszego oraz z możliwie najdłuższą ogniskową. Padło więc na 135mm f1.8.
Zastanawiam się czy są jakieś wady takiego pomysłu?
Poza kolejnym dużym wydatkiem...
Nie chodzi o noszenie dwóch obiektywów. Jak będzie słabe światło (Tak jak ostatnie dni szaro/buro i ponuro) albo nastawię się na focenie na małym dystansie (kwiaty, owady) brałbym jasną stałkę. Na ptaki wiadomo 200-600.
Ale pierwsze co mnie zastanawia to jak to nosić?. Mój tele-zoom ma uchwyt statywowy, którym zahaczam o pasek czy szelki i mam wolne ręce. A taki obiektyw 135 mm nie ma tego rozwiązania. Trzymanie w dłoni może byłoby rozwiązaniem ale czy nie uszkodzi się body pod takim ciężarem 800-1000g ? Gdybym przy 200-600 chwycił za samo body o obiektyw chyba by się oderwał...
Rozważam dwie opcje Samyang Af 135mm 1.8 i Sony 135mm 1.8.
Cena przemawia za pierwszą opcją ale obawiam się rozczarowania autofocusem. Bo wszyscy testujący robią portrety w miarę statyczne.
Czy ktoś z Was używa takiej ogniskowej poza robieniem portretów?
Każda rada, informacja w temacie będzie dla mnie pomocna.
Muszę przyznać, że przy takim zastosowaniu nie bardzo rozumiem wybór stałki.
Raz będzie za wąsko, raz za szeroko.
Uniwersalność bardzo mała, a tanio nie jest.
Ja zdecydowanie wolałbym zooma klasy 70-200/2,8. To mój ulubiony zakres, którego używam do portretów, reportaży i krajobrazów, a i jakieś zwierzęta czasem się trafią (głównie dlatego, że nie mam nic dłuższego).
Do tego w Sony jest dostępny Tamron 70-180. Świetne maleństwo, które sprawia, że poważnie rozważam wejście w ten system
Ja wiem, że ciemniej, ale i tak zyskujesz 2 EV światła względem 200-600, więc różnica będzie znacząca. Przy tym zastosowaniu moim zdaniem to dodatkowe 1,2 EV nie jest warte poświęcenia uniwersalności zooma.
Całkiem możliwe, że mój pomysł nie jest trafiony. Nie mam żadnego doświadczenia w fotografii.
W przypadku 200-600 praktycznie 99% zdjęć to ogniskowa 600. Ostatnio trochę eksperymentowałem z 200 aby mieć jakieś odniesienie do 135mm. I używając nie do ptactwa to te 200 mm trochę za wąsko. Zwłaszcza, że zdjęcia oglądam wyłącznie na telewizorze i 99% fotek robię w układzie poziomym aby wykorzystać cały ekran. W orientacji pionowej strata 3/4 ekranu. Mam też kita 16-50 ale w ogóle go nie używam. Krajobrazy na komórce robię na szerokim kącie ekwiwalent 13 bo zwykłe 26 mi się nie podobają. Z kolei do kwiatów, owadów ten kit, krótki i ciemny (słabo rozmywa tło). Ludzi nie fotografuję więc takie średnie ogniskowe nie bardzo wiem do czego użyć. Wymyśliłem więc, że skoro 50 za mało a 200 za dużo (obydwa z dużą wartością przysłony) to średnio 125 a w tym wypadku 135mm będzie akurat. Warunek - ma być bardzo jasno i ostro. Czytałem, że stałki z zasady mają wyższą jakość obrazu od zoomów (Oczywiście w podobnym budżecie). Wybór był niewielki bo Sigma już poza limitem wagowym.
Nie wiem zupełnie jak ma się jasność 1.8 do proponowanego przez Ciebie 2.8. Ale jak oglądam zdjęcia w necie to często ISO 100 -200 a ja fotografując ptaki z szybką migawką najczęściej 1600-6400. Tak jak pisałem ten obiektyw wykorzystywał bym głównie do kwiatów, nie strachliwych owadów oraz innych ciekawych obiektów na niewielkim dystansie. No i oczywiście również przy słabych warunkach świetlnych. Marzy mi się piękny obraz z rozmytym tłem. Mam nadzieję, że na minimalnej odległości ostrzenia głębia ostrości będzie większa niż w obiektywach makro. Bo niestety Sony 90 makro miał głębie ostrości przy f 2.8 kilka milimetrów nadające się tylko do mrówek...Zniechęcił mnie ostatecznie słabo działający według mnie autofocus i zwróciłem go do sklepu.
Do cykorów typu motyle i ważki całkiem dobrze spisuje się Sony 200-600 na długim końcu - warunek dobre światło.
Jak się ma f/1,8 do f/2,8?
Bardzo łatwo: to różnica niewiele ponad 1 EV, czyli w tych samych warunkach musiałbyś użyć przykładowo ISO ~250 zamias ISO 100 albo czasu naświetlania ~1/2600 s zamias 1/6400 s.
Dla porównania w tych samych warunkach w Twoim 200-600 na przysłonie f/5,6 potrzebowałbyś ISO 1000 zamiast ISO 100 na f/1,8 lub ISO 250 na f/2,8.
Stałki mogą mieć lepszą jakość od zoomów, ale nie muszą. Obecne zoomy są dużo lepsze niż te z czasów, kiedy to twierdzenie było najpopularniejsze. Oczywiście stałki też bywają coraz lepsze i te, które rozważasz do słabych nie należą.
Co do głębi ostrości, to ona zależy wyłącznie od skali odwzorowania i przysłony. Ten 90/2,8 macro miałby z większej odległości taką samą głębię ostrości, jak 70-180/2,8 i 135/1,8 przymknięty do f/2,8 (przy tym samym wypełnieniu obiektu kadrem we wszystkich przypadkach). Jedyna różnica polega na tym, że obiektywy macro pozwalają ustawić ostrość dużo bliżej i uzyskać większą skalę odwzorowania a wtedy głębia ostrości zawsze maleje - fizyki nie oszukasz.
Przy robieniu zdjęcia z większej odległości (takiej samej w każdym przypadku) to właśnie 135/1,8 da Ci najmniejszą GO z wymienionych obiektywów.
AF to kolejna kwestia. Nie jest to zasadą, ale w reporterskich zoomach klasy 70-200/2,8 przeważnie są najszybsze mechanizmy ustawienia ostrości, jakie dany producent potrafi zaoferować. W jasnych stałkach często jest wolniej, bo trzeba poruszać cięższymi soczewkami, a w typowych zastosowaniach szybkość AF nie jest rzeczą najważniejszą.
Przy czym żadnego z tych obiektywów nie nazwałbym świetnym do kwiatków itp.
Ryszardo bardzo Ci dziękuję za rady. Sporo mi się rozjaśniło w kwestii jasności, głębi ostrości i odwzorowania.
Zrobiłem przed chwilą mini test. Ustawiłem w moim kicie 16-50 zoom cyfrowy na 2.7x co odpowiada 135mm. Oczywiście u mnie w APS-C wszystko o czym piszę x1.5.
Niestety małe obiekty 1-2 cm z odległości ok.70 cm wychodzą niezadowalająco małe. Czyli do owadów się nie sprawdzi. Ale tutaj 200mm wiele by chyba nie zmieniło.
Przedmioty 5-10cm wyglądają już bardzo dobrze. Czyli np. kwiaty powinny być świetnie uchwycone. Podobnie z zwierzątkami typu żaba, jaszczurka.
Z fotografowanie człowieka w warunkach domowych mało realne, no może w pionie i do pasa.
Aby uchwycić osobę w ładnym kadrze potrzeba ok.20 metrów lub więcej.
Muszę sobie to przemyśleć bo i stałka i Twoja propozycja Tamrona 70-180 to spory wydatek.
Z opinii na angielskojęzycznych stronach wywnioskowałem, że Sony 135mm jest stawiany jako obiektyw wybitny również pod względem autofocusa.
No i terminologia się kłania.
"135mm - jasny obiektyw spacerowy" Wprawdzie termin: obiektyw "spacerowy" to nie jest termin techniczny i każdy może go rozumieć inaczej, jednak obiektyw jasny, stałoogniskowy to nie spacerowy. Jasny to ciężki, więc nie zabieramy go na spacer. Na spacer nie zabieramy torby lub plecaka z obiektywami. Na spacer zabieramy obiektyw kitowy, czyli taki najtańszy zoom sprzedawany w zestawie z korpusem (kit to zestaw). Alternatywą jest właśnie obiektyw "spacerowy", lekki zoom o większym zakresie ogniskowych niż obiektyw "kitowy".
gruber napisał/a:
... Ale jak oglądam zdjęcia w necie to często ISO 100 -200 a ja fotografując ptaki z szybką migawką najczęściej 1600-6400...
Masz na myśli czas otwarcia migawki: 1/1600-1/6400 sekundy, czy ISO 1600-6400?
Aby zamrozić ruch ustawiam od 1/1600s do 1/2500s. Wtedy ISO jest wysokie 1600-6400 w zależności od światła. Ostatnio dni szare to musiałem robić ptakom portrety bo powyżej 1/800s obraz w wizjerze za ciemny.
Co do terminologii - mój aktualny obiektyw spacerowy to Sony 200-600. Nie czatuje na ptaki choć kupiłem w tym celu statyw tylko właśnie spaceruję. Raz to jest 1,5 godziny innym razem 6h. Do tego plecak z jedzeniem, piciem nieraz lekki stołek. No i przeważnie lornetka.
Obiektyw kitowy nie przekonuje mnie dawanym obrazkiem. Jak mam nosić dziada, którego nie chce mi się używać to lepiej nie nosić nic lub właśnie 200-600.
Przy dobrym świetle to raczej zawsze wezmę właśnie jego. Bo głównie spotykam ptaki. Ale na wiosnę jak pojawią się kwiaty, owady to fajnie byłoby mieć coś z małą przysłoną i krótszą minimalną odległością ostrzenia. Priorytetem nie jest tu waga ale jakość zdjęć. Limit to powiedzmy 1000g. Pytałem w tej kwestii w pierwszym poście. Jak to właściwie nosić? Nawet Tamron 70-180 waży 800 g. Czy jak będę nosić go w dłoni trzymając za gripa body to nie uszkodzę aparatu? Oczywiście nie cały czas bo pewnie będzie wisieć na pasku przewieszony przez ramię.
Oczywiście myślałem też o lekkim Sony 85mm 1.8. Do noszenia super i nie wiadomo czy ogniskowa nie byłaby bardziej praktyczna. Ale ma większą minimalną odległość ostrzenia i mniejsze maksymalne powiększenie. No i kupując 135mm miałbym święty spokój. Nie myślałbym o tym czy nie lepiej było dołożyć i kupić coś lepszego.
Może faktycznie za bardzo się spinam na to światło 1.8. I lepiej wziąć tego Tamrona 70-180.
Czyli do owadów się nie sprawdzi. Ale tutaj 200mm wiele by chyba nie zmieniło.
W sumie powinieneś pogodzić się z faktem, że nie ma jednego, super uniwersalnego obiektywu, który by ogarnął zarówno ptaki, jak i owady i kwiatki w makro. MZ najbardziej uniwersalnym byłby taki, jaki Ci radzi ryszardo, czyli coś ok. 70-200mm ale najlepiej gdybyś do tego miał pod ręką jakiś pierścień pośredni (jeden lub komplet) do makro, np jak ten Viltrox . Taki zestaw przyda sie tez do Twojego 200-600 mm i znacznie skróci minimalną odległość fotografowania, a tym samym skalę odwzorowania.
Przed zakupem Sony 90 Makro czytałem trochę o makrofotografii. Często padało hasło "bardzo trudny rodzaj fotografii". Po krótkiej przygodzie doszedłem do wniosku, że to nie dla mnie. Jak chciałem osiągnąć większą głębię robiło się ciemno. A nie będę na spacerach bawił się w doświetlanie.
Po Twoim wpisie na szybko sprawdziłem te pierścienie i one powodują dodatkowe obniżenie światła. Więc zostaję przy fotografii zbliżeniowej.
Napisałeś: "W sumie powinieneś pogodzić się z faktem, że nie ma jednego, super uniwersalnego obiektywu, który by ogarnął zarówno ptaki, jak i owady i kwiatki w makro."
Oczywiście zgadzam się z Tobą dlatego myślę nad zakupem kolejnego.
Wyczytałem przed chwilą na stronie Sony, że matryce APS-C potrzebują obiektywów jaśniejszych o jedną działkę aby rozmywać tło tak jak pełna klatka. I tutaj znów plus dla 135mm 1.8. Obawiam się tylko czy nie będzie za długi.
Z tyłu głowy mam też nie sprawdzoną jeszcze w sieci opcję telekonwertera 2x. Gdyby działał prawidłowo z 200-600 miałbym ekwiwalent 1800mm na statyw oraz 405mm ze światłem 3,6 w przypadku 135mm. Chyba, że źle to rozumiem i piszę głupoty...
Sony 135/1,8 nie jest kompatybilny z konwerterami Sony, więc to się nie uda.
Dla mnie makro jest jedną z łatwiejszych dziedzin fotografii. Na pewno dużo łatwiejszą od ptaków i innej większej zwierzyny.
Ale niestety jest tak, że do makro nadają się głównie obiektywy makro, a reszta to w większości półśrodki.
Co do kwiatów, to swego czasu robiłem im naprawdę dużo zdjęć kwiatów i do tego używałem 2 szkieł: 80% robiłem 60/2,8 macro Canona, a pozostałe 20% 70-200/2,8 Tamrona (najstarszą wersją), jak zależało mi na innej perspektywie.
Do czego potrzeba Ci dużego rozmycia tła? Pamiętaj, że ono jest tym większe, im jaśniejszy obiektyw i dłuższa ogniskowa. Mi w powyższych szkłach nigdy tego nie brakowało, a do tego często przymykałem. Co więcej, przy tej samej skali odwzorowania ciemniejszy obiektyw o dłuższej ogniskowej może dać takie samo rozmycie tła przy większej głębi ostrości
Skoro 135 Sony nie gada z tele 2x to jest dla niego minus.
Do czego mi potrzebne rozmycie? Ogólnie podobają mi się zdjęcia gdzie obiekt jest odseparowany od tła. Taki niby efekt 3D. Przepatrzyłem teraz na swoje zdjęcia pod kątem rozmycia. No i właściwie to ono jest tylko nie bardzo mi się podoba. Ale teraz po zastanowieniu to może to nie wina obiektywu. Może po prostu aby tło mi się podobało to musi być żywy kolor. Zacząłem bawić się w fotografa we wrześniu i zdjęcia są już w jesiennej scenerii. Jak tło jest szaro-bure to po rozmyciu też nie jest ładne.
Co do obiektywu makro. To właśnie dlatego kupiłem Sony 90 makro, że ogniskowa wypadała również między 50mm kita a 200mm na szerokim końcu Sony. Może nie w środku ale wolałem niż Sigmę 105 makro bo ta nie ma stabilizacji. Miałem mieć nową perspektywę w nowym, jasnym, lekkim obiektywie spacerowym plus ekstra możliwość robienia zdjęć makro. Ale rozczarowała mnie głębia ostrości przy przysłonie 2.8 bo wynosiła kilka mm. Aby zrobić zdjęcie powiedzmy ślimaka to musiałbym przymknąć mocno przysłonę. No i raz, że robi się ciemno a dwa nie po to kupuję jasny obiektyw aby go przymykać. Tu rzeczywiście popełniłem błąd w myśleniu nie oddzielając opcji makro od zwykłych zdjęć gdzie przecież mógłbym wykorzystywać pełne światło.
Ale gwoździem do trumny był autofokus. Nawet ograniczony przełącznikiem zakresu cały czas próbował dostrajać ostrość. Do tego mocno przy tym hałasował...
Po oddaniu go zacząłem brać pod uwagę obiektywy bez stabilizacji. Wcześniej zakładałem, że mając aparat bez stabilizacji muszę ją mieć w obiektywie. Ale poczytałem trochę i potestowałem mojego 200-600 z wyłączoną stabilizacją i wyszło, że powinienem dać rady.
Polecam Sigmę Art 135 mm 1.8 - na Allegro znajdziesz taniej (4k), bo w sklepach to już 5-6k chcą
Bardzo dobre szkło, optycznie wybitne, AF z kolei ślamazarny, ale idzie się przyzwyczaić. Ja cenie je za jakość, bo to jest najważniejsze, a autofocus - no cóż.....
Moi faworyci to Sigma 135 1.8 oraz Sony 135 GM, oba znakomite i różniące się sporo ceną Ale jak ktoś ma kasę to wybierze GM-a, jak mniejszą to Sigmę (która ma średni AF, ale optycznie jest super; niektórzy narzekają na jej ciężar i rozmiary, ale obrazek jest świetny).
Rozważam dwie opcje Samyang Af 135mm 1.8 i Sony 135mm 1.8.
Miałem Samyanga, zdecydowanie wolałbym Sigmę lub Sony.
W mojej ocenie do tego co potrzebujesz lepsze byłoby APS-C, ale też ile osób spytasz tyle będzie opinii, więc nie zdziwię się gdy inni będą forsować FF, a znajdą się tacy co MF uznają za jedyne dobre rozwiązanie.
Miałem już A7M4, A7M3 i A7R2 i po latach wróciłem, ze względu na teleobiektywy do APS-C.
Rozważam dwie opcje Samyang Af 135mm 1.8 i Sony 135mm 1.8.
Miałem Samyanga, zdecydowanie wolałbym Sigmę lub Sony.
W mojej ocenie do tego co potrzebujesz lepsze byłoby APS-C, ale też ile osób spytasz tyle będzie opinii, więc nie zdziwię się gdy inni będą forsować FF, a znajdą się tacy co MF uznają za jedyne dobre rozwiązanie.
Miałem już A7M4, A7M3 i A7R2 i po latach wróciłem, ze względu na teleobiektywy do APS-C.
FE 200-600 jest ciemny i niewiele na to poradzimy, ale zdajesz sobie sprawę ile kosztują stałki 500mm czy nawet 400mm??
W A7M4 podobało mi się działanie obu systemów stabilizacji i to jedyny plus. Bez stabilizacji dziś nie potrafiłbym robić zdjęć Ale wróciłem do APS-C które jest optymalne, Może pomyśl o A6700 - jest genialny do tele.
Z tele lepiej mieć APS-C, jak kupisz do FF telekonwerter to się zdziwisz jak degraduje jakość zdjęć, a na FF to i 600-ka robi się krótka.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
forum.optyczne.pl wykorzystuje pliki cookies, które są zapisywane na Twoim komputerze.
Technologia ta jest wykorzystywana w celach reklamowych i statystycznych.
Pozwala nam określać zachowania użytkowników na stronie, dostarczać im odpowiednie treści oraz reklamy,
a także ułatwia korzystanie z serwisu, np. poprzez funkcję automatycznego logowania.
Pliki cookies mogą też być wykorzystywane przez współpracujących z nami reklamodawców, a także przez narzędzie Google Analytics, które jest przez nas wykorzystywane do zbierania statystyk.
Korzystanie z serwisu Optyczne.pl przy włączonej obsłudze plików cookies jest przez nas traktowane, jako wyrażenie zgody na zapisywanie ich w pamięci urządzenia, z którego korzystasz.
Jeżeli się na to nie zgadzasz, możesz w każdej chwili zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Przeczytaj, jak wyłączyć pliki cookie i nie tylko »
Strona wygenerowana w 0,09 sekundy. Zapytań do SQL: 14
- mój aktualny obiektyw spacerowy to Sony 200-600. Nie czatuje na ptaki choć kupiłem w tym celu statyw tylko właśnie spaceruję. Raz to jest 1,5 godziny innym razem 6h. Do tego plecak z jedzeniem, piciem nieraz lekki stołek. No i przeważnie lornetka.
