Wykorzystujemy pliki cookie do spersonalizowania treści i reklam, aby oferować funkcje społecznościowe i analizować ruch w naszej witrynie, a także do prawidłowego działania i wygodniejszej obsługi. Informacje o tym, jak korzystasz z naszej witryny, udostępniamy partnerom społecznościowym, reklamowym i analitycznym. Partnerzy mogą połączyć te informacje z innymi danymi otrzymanymi od Ciebie lub uzyskanymi podczas korzystania z ich usług i innych witryn.
Masz możliwość zmiany preferencji dotyczących ciasteczek w swojej przeglądarce internetowej. Jeśli więc nie wyrażasz zgody na zapisywanie przez nas plików cookies w twoim urządzeniu zmień ustawienia swojej przeglądarki, lub opuść naszą witrynę.
Jeżeli nie zmienisz tych ustawień i będziesz nadal korzystał z naszej witryny, będziemy przetwarzać Twoje dane zgodnie z naszą Polityką Prywatności. W dokumencie tym znajdziesz też więcej informacji na temat ustawień przeglądarki i sposobu przetwarzania twoich danych przez naszych partnerów społecznościowych, reklamowych i analitycznych.
Zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies możesz cofnąć w dowolnym momencie.
Czy zdjęcie RTG można by podciągnąć pod ART ?
Czemu nie, skoro wszystko jest względne...
A poważnie, ciekaw byłem, czy w najnowszym modelu E2 zaszły jakieś zmiany na poziomie konstrukcji optycznej. To oczywiste, że mamy inne powłoki, ale miałem nadzieję, że zostały sklejone pryzmaty ( jak to robił Docter w swoich porro ), w celu poprawienia transmisji.
Sądziłem tak, ponieważ porównując najnowszą produkcję Nikona z egzemplarzem z przed dekady, widzę wyraźną poprawę jasności i kontrastu, o lepszym oddaniu barw nie wspomnę...
Czy to tylko zasługa samych powłok ? A może zastosowano jeszcze inne szkło optyczne ? To jest możliwe.
W artykule z 2015 roku https://www.optyczne.pl/4...99-obecnie.html zostało zamieszczone zdjęcie RTG wykonane przez Obserwatorka, nie ma informacji o roczniku fotografowanego egzemplarza.
Ale nie jest to istotne, ponieważ żadnych zmian w budowie układu optycznego nie widać.
Czy Nikon pochwalił by się, wprowadzając inny rodzaj szkła do tej konstrukcji ?
Może Goornik zna odpowiedź na to pytanie ?
Mamy dziś niedzielę, niektórzy nie muszą iść do pracy, pewnie są szczęśliwi - albo nie...
Obiecałem kilka słów o naturze szczęścia.
Uczucie to, można podzielić na trzy główne źródła pochodzenia:
1 szczęście do
2.szczęście od
3 zatrzymanie
Pierwszy rodzaj jest najbardziej powszechny, polega na dążeniu do czegoś - materialnego bądź ideowego. Czyli jak coś osiągnę lub kupię, to wtedy będę... no. Dużo ludzi łapie się na tę sztuczkę umysłu, którego głównym celem jest słowo "więcej" tego czy tamtego. Niestety, ten stan szczęścia jest krótkotrwały i często prowadzi w przeciwną stronę - czyli do rozczarowania.
Wszyscy dokładnie znamy ten mechanizm. A jednak, za każdym razem, kiedy realizujemy nowy pomysł, mamy nadzieję, że to wreszcie będzie TO! Tak się nie stanie... Najlepiej wiedzą o tym miliarderzy i prezydenci. Uśmiech polityka, a uśmiech jogina, to zupełnie coś innego...
Szczęście "od", polega na uniknięciu przykrego zdarzenia, choroby czy nawet śmierci.
Wielu z nas zna ten stan, można to też określić słowem ulga. Tutaj też czas robi swoje, i zapominamy o tych doświadczeniach, brnąc dalej w życie...
To doświadczenie ma przewagę nad szczęściem "do", że potrafi nas sporo nauczyć i podnieść wewnętrzne życie na inny poziom.
Wielu mądrych ludzi przyznaje się do tego, że ich największa życiowa porażka, tragedia, mocno przyczyniła się do zmiany kierunku, co zaowocowało późniejszym osiągnięciem stanu ducha, o jakim wcześniej nawet nie śnili.
Tutaj nasuwa się refleksja, jak względne jest słowo sukces i przegrana...
Trzeci, i najbardziej niedoceniany sposób na osiąganie szczęścia polega na... zatrzymaniu.
Od razu powiem, że ten rodzaj przeżycia trudno tłumaczyć słowami osobom, które tego nie doświadczyły.
Ale spróbuję.
Myślę, że osoby zakochane w "lornetkowaniu" na łące, są bliskie temu doświadczeniu, dlatego właśnie tak kochają "lornetkowanie"...
Stan zatrzymania, to stan umysłu polegający na całkowitym wejściu w chwilę obecną, gdzie nie ma nic innego, oprócz tego, co jest.
"Nic innego" - oznacza żadnych myśli, ocen, kryteriów, żadnej przeszłości czy przyszłości, a co najważniejsze - żadnej własnej tożsamości.
Własna tożsamość to takie zwroty jak: ja, moje, mnie.
Zatrzymanie polega na czystym doświadczaniu teraźniejszości, bez nakładania mentalnych etykiet.
Niestety, 99,9% populacji nie potrafi tego z prostego powodu: od dziecka jesteśmy "szkoleni" w doświadczaniu dualności, czyli to jest moje, a to jest twoje. Lub inaczej mówiąc lubię, nie lubię. To jest istota tożsamości - IDENTYFIKACJA.
Trudno nawet wyobrazić sobie stan bycia pozbawiony tożsamości, a co dopiero doświadczanie go...
Autorytety w dziedzinie duchowości uczą, że osiągnięcie stanu jedności wewnętrznej ( oświecenia ), zajmuje przeciętnie człowiekowi praktykującemu od 20 do trzydziestu lat życia...
Wyjaśnię może wpierw zasadniczą różnicę między religią a duchowością.
Religia ( instytucjonalna ) stwarza podział, choć słowo religia z łacińskiego oznacza łączenie, duchowość natomiast prowadzi do jedności wszystkiego.
Stan zatrzymania, to właśnie doświadczanie tej jedności.
Trudno być spokojnym i spełnionym, mając w głowie wiarę w podział: Bóg jest tam, ja jestem tu i muszę spełnić to, to i jeszcze to, aby On zechciał na mnie spojrzeć...
Sam jestem Ojcem, i wierzcie mi, moje dzieci nie muszą sobie zasługiwać na moją miłość....
Najsilniejszym nawykiem, jakim obarczony jest współczesny człowiek jest... myślenie.
Oczywiście, to świetne narzędzie, które wyprowadziło nasz gatunek z jaskiń.
Myślenie ma też swoje wady. Główną wadą jest to, że nie pozwala dostrzec rzeczywistości.
Zamiast czystej świadomości tego co jest, umysł nakłada na rzeczywistość własne uwarunkowanie, myśląc, że to właśnie jest rzeczywistość... To jest obłęd.
Einstein twierdził, że wyobraźnia jest ważniejsza do myślenia. Ciekaw jestem, co on rozumiał pod słowem "wyobraźnia"...
Wracając do trzeciego rodzaju szczęścia.
Jest ono permanentne, stabilne i dostępne każdemu o każdej porze. I chociaż takie jest, ludzie żyją we własnych głowach, tak, jak ich tego nauczono.
Piszę o tym wszystkim mając za fundament własne doświadczenie. Już jako dziecko pamiętam ten stan "bez umysłu", który często był ze mną podczas wędrówek w naturze, poza cywilizacją. Niestety szkoła i inne zajęcia mentalne, skutecznie tłumiły ten spokój i błogość, aż w końcu na dobre utraciłem ten stan, stając się niewolnikiem własnego umysłu...
Dopiero przed trzydziestką, kiedy to moje życie legło w gruzach, zdrowotnie, rodzinnie i finansowo, zacząłem zadawać sobie pytanie, czy tak powinno wyglądać życie człowieka, naznaczone ciągłym stresem, wyzwaniami ponad miarę i przysłowiową ciągłą gonitwą za białym króliczkiem ?
To był początek poszukiwań innego życia, lepszego, szczęśliwszego, a przede wszystkim spokojniejszego.
Minęło dwadzieścia kilka lat na tej "DRODZE", i tak czuję, że udało mi się odzyskać utracone w dzieciństwie poczucie lekkości, które - mam nadzieję, nie opuści mnie już do końca.
Odzyskanie trzeciego rodzaju szczęścia, choć długie i żmudne, nie gwarantuje, że dalsze życie będzie już tylko sielanką, ale jest świetną alternatywą dla alkoholu czy narkotyków.
Utrzymanie tego spokoju też wymaga pewnych nakładów, bo współczesny świat wokół, to świat umysłu. Nie pozwoli ci zbytnio usiąść i odpocząć, bo przecież.... czas to pieniądz....
150th anniversary.JPG
Plik ściągnięto 2521 raz(y) 264,28 KB
Ostatnio zmieniony przez 3mnich Nie 04 Lis, 2018, w całości zmieniany 1 raz
Adamie bardzo ciekawy wykład . Próbowałem sobie przypomnieć tą szczególną chwilę , kiedy czułem się naprawdę szczęśliwy . Było to jesienią 2000 roku , miałem bardzo poważny wypadek motocyklowy . Obudziłem się w szpitalu , nic nie pamiętałem . Pierwsze słowa jakie usłyszałem od lekarza ... ma pan złamany kręgosłup , nie wiem czy będzie pan chodził . Świat mi się zawalił . Gdy po miesiącu leżenia okazało się że rdzeń jest nienaruszony i mogę sam iść do łazienki . Byłem tak szczęśliwy jak nigdy dotąd . Zacząłem doceniać życie , nawet najprostsze czynności . Z perspektywy lat muszę przyznać że ten wypadek był mi potrzebny . Dojrzałem , zmądrzałem , nabrałem odpowiedniego dystansu do problemów jakie spotykałem w życiu . Zacząłem doceniać ludzi których do tej pory nie doceniałem . Jest takie powiedzenie ... Tylko przykre i bolesne doświadczenia nas czegoś uczą . Myślę że to prawda .
Mnich, dzieki za ciekawy wykład. W zasadzie utwierdza mnie on w przekonaniu że Azjaci maja skłonności do popadania w przesadę. W koncepcjach filozoficzno-religijnych które stworzyli, albo mamy skrajny kolektywizm, albo narcyzm i egoizm.
Oczywiście mówię to z perspektywy ignoranta wyrosłego w chrześcijańskiej tradycji świata zachodu
Nie jestem miłośnikiem tej marki, kocham szerokie kąty, najlepiej porro.
Ten model jest wyjątkiem z powodu powiększenia. Duża kompaktowość i waga daje względny komfort obserwacji z ręki, powiększenie 12,5 sporo szczegółów. Wartość dodana, to fajne rozmycie tła. "Wadą" małych powiększeń przy podglądaniu ptaków jest duża głębia ostrości, co powoduje "zlewanie się" ptaszka z otoczeniem przed i za, zwłaszcza na drzewach. Większe powiększenie trochę wyizolowuje ptaka z reszty obrazu, dając subiektywne wrażenie większej ilości detali. Jeden warunek, to spokojna "snajperska" ręka.
Mój Nikon 8x30 z artykułu "Kultowe Lornetki" by kupiony na początku 2014r, nr. 810745.
Jeśli jeszcze masz ten egzemplarz, czy mógłbyś zrobić zdjęcia koloru światła odbitego od obiektywów i okularów?
Ciekaw jestem czy są zmiany w powłokach w stosunku do rocznika 2008.
Po wprowadzeniu zmian ( powłoki ), które zostały zastosowane w egzemplarzu na 100 lecie, model 2018 ma jeszcze troszkę inne odbicie światła, ale niewielkie...
Podejmę się zadania, ale ...
Jeśli różnica jest minimalna, to marne szanse żeby to obiektywnie (sic!) uchwycić,
widoczne różnice to będzie raczej raczej kwestia aparatu, balansu, oświetlenia, tego co konkretnie się odbija, itd.
Podejmę się zadania, ale ...
Jeśli różnica jest minimalna, to marne szanse żeby to obiektywnie (sic!) uchwycić,
widoczne różnice to będzie raczej raczej kwestia aparatu, balansu, oświetlenia, tego co konkretnie się odbija, itd.
ok, to umówmy się, że światło będzie padało z okna w pochmurny dzień, pod pewnym kątem do powierzchni soczewek, tak, aby pojawiły się maksymalne kolory, a lornetka będzie oddalona od okna o 2-3 metry.
Nastawy aparatu neutralne.
Ustawienie aparatu na takiej wysokości, żeby widział jak największe odblaski.
Dasz radę
Dziękuję
E2 rocznik 2008.JPG
Plik ściągnięto 2177 raz(y) 289,77 KB
Ostatnio zmieniony przez Arek Sob 10 Lis, 2018, w całości zmieniany 1 raz
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
forum.optyczne.pl wykorzystuje pliki cookies, które są zapisywane na Twoim komputerze.
Technologia ta jest wykorzystywana w celach reklamowych i statystycznych.
Pozwala nam określać zachowania użytkowników na stronie, dostarczać im odpowiednie treści oraz reklamy,
a także ułatwia korzystanie z serwisu, np. poprzez funkcję automatycznego logowania.
Pliki cookies mogą też być wykorzystywane przez współpracujących z nami reklamodawców, a także przez narzędzie Google Analytics, które jest przez nas wykorzystywane do zbierania statystyk.
Korzystanie z serwisu Optyczne.pl przy włączonej obsłudze plików cookies jest przez nas traktowane, jako wyrażenie zgody na zapisywanie ich w pamięci urządzenia, z którego korzystasz.
Jeżeli się na to nie zgadzasz, możesz w każdej chwili zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Przeczytaj, jak wyłączyć pliki cookie i nie tylko »
Strona wygenerowana w 0,54 sekundy. Zapytań do SQL: 24
. Gdy po miesiącu leżenia okazało się że rdzeń jest nienaruszony i mogę sam iść do łazienki . Byłem tak szczęśliwy jak nigdy dotąd . Zacząłem doceniać życie , nawet najprostsze czynności . Z perspektywy lat muszę przyznać że ten wypadek był mi potrzebny . Dojrzałem , zmądrzałem , nabrałem odpowiedniego dystansu do problemów jakie spotykałem w życiu . Zacząłem doceniać ludzi których do tej pory nie doceniałem . Jest takie powiedzenie ... Tylko przykre i bolesne doświadczenia nas czegoś uczą . Myślę że to prawda .
