Wykorzystujemy pliki cookie do spersonalizowania treści i reklam, aby oferować funkcje społecznościowe i analizować ruch w naszej witrynie, a także do prawidłowego działania i wygodniejszej obsługi. Informacje o tym, jak korzystasz z naszej witryny, udostępniamy partnerom społecznościowym, reklamowym i analitycznym. Partnerzy mogą połączyć te informacje z innymi danymi otrzymanymi od Ciebie lub uzyskanymi podczas korzystania z ich usług i innych witryn.
Masz możliwość zmiany preferencji dotyczących ciasteczek w swojej przeglądarce internetowej. Jeśli więc nie wyrażasz zgody na zapisywanie przez nas plików cookies w twoim urządzeniu zmień ustawienia swojej przeglądarki, lub opuść naszą witrynę.
Jeżeli nie zmienisz tych ustawień i będziesz nadal korzystał z naszej witryny, będziemy przetwarzać Twoje dane zgodnie z naszą Polityką Prywatności. W dokumencie tym znajdziesz też więcej informacji na temat ustawień przeglądarki i sposobu przetwarzania twoich danych przez naszych partnerów społecznościowych, reklamowych i analitycznych.
Zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies możesz cofnąć w dowolnym momencie.
Wysłany: Pon 22 Paź, 2018 Zakochanie przez lornetkę
Był to początek najpiękniejszych wakacji w moim życiu . Rok 1977 , miałem 12 lat i byłem zakochany w Ewie , podobnie jak wszyscy koledzy w mojej klasie . Aż przyszedł ten dzień , niezwykły dzień który zmienił moje życie na wiele lat . Siedziałem na skraju lasu z pożyczoną lornetką PZO 6x30 , była to pierwsza prawdziwa lornetka jaką miałem w rękach . I wtedy ją zobaczyłem , miała na imię Basia i miała 13 lat . Zobaczyłem cudowną , olśniewająco piękną dziewczynę o fenomenalnych nogach . Nigdy wcześniej nie czułem tak silnych emocji , to było porażające doświadczenie . Wydawała się istotą z innego świata , była nierealna . Zauważyła że obserwuję ją przez lornetkę , poprawiła włosy i uśmiechnęła się . Ten uśmiech pamiętam do dzisiaj , serce oszalało , moje oczy patrzyły na najpiękniejszą istotę w kosmosie . Zakochałem się na amen , mózg przestał pracować . Nawet do głowy by mi nie przyszło żeby do niej podejść i się umówić . Zresztą czy można umówić się z największym cudem świata . Od tej pory lornetka była jedynym łącznikiem ze źródłem mojego szczęścia . To było jak narkotyk , bez którego nie da się żyć . Dzisiaj po tylu latach się z tego śmieję , zwłaszcza jak błagałem ojca żeby mi kupił własną lornetkę . Miłość , jakie to silne uczucie zwłaszcza jak ma się kilkanaście lat . Już chyba do końca życia lornetka pozostanie dla mnie najwspanialszym wynalazkiem ludzkości . Dzięki któremu można być blisko swoich marzeń .
Piękna historia, romantyczna...
Jak rozmawiam z zawodowymi mnichami ( ostatnio w Opactwie Tyniec ), oni definiują słowo miłość trochę inaczej, niż się potocznie uważa. Ale o tym napiszę innym razem.
Mam podobną przygodę, głównymi bohaterami tej historii była Bożenka i PZO 8x30 w wersji MON. Nawet to był podobny okres, bo siódma klasa. To się działo podczas wakacji, wyjechałem wtedy na drugi koniec Polski. Ta lornetka była własnością jej taty, więc miałem pretekst, żeby wpadać do Bożenki i pożyczać lornetkę, kiedy on był w pracy, choć nie używałem jej do podglądania "mojej gwiazdy". Chodziłem z nią po pobliskich łąkach i przykładając ją do oczu "wchodziłem" w inny świat...
To doświadczenie pozostało mi do dziś, a "miłość" do Bożenki się mocno zdewaluowała...
Zawsze mam wrażenie dużej ulgi, kiedy wspominam moje dawne podboje miłosne.
Jak dobrze, że jestem teraz mnichem... ufff
Mój kolega z klasy miał więcej szczęścia . Zakochał się w młodziutkiej nauczycielce od matematyki z pięknym wydatnym biustem . Mógł podziwiać obiekt swoich westchnień codziennie przy tablicy szkolnej . Zaczął dobrze się uczyć , później skończył politechnikę . Niestety po kilku miesiącach pani zaszła w ciążę , oczywiście ze swoim mężem . Kolega nie miał z tym nic wspólnego . W ósmym miesiącu ciąży nasza śliczna nauczycielka wyglądała już jak ciężarówka i kolega się odkochał .
Pomógł: 48 razy Posty: 909 Skąd: Pogórze Kaczawskie
Wysłany: Pon 22 Paź, 2018
A ja z innej beczki. Często zastanawiałem się, dlaczego jedni zakochują się w lornetkach a inni są wobec nich obojętni? Na przykład mam kolegę z którym często chodzę po górach - będącego odwrotnością mnie i wielu uczestników tego forum. Otóż lornetki nie robią na nim kompletnie żadnego wrażenia ani jako sprzęt ani w kwestii obserwacji. Jak sam twierdzi w zupełności wystarcza mu to co widzi gołym okiem.
Przypuszczalne wyjaśnienie tej kwestii przyszło mi do głowy podczas ogniska palonego wiele lat temu na zboczach https://www.gorykaczawski...wygasly-wulkan/ Jeden z kolegów szczycił się z jakiej to góry w Karkonoszach zjechał na nartach i jakiej adrenaliny mu to dostarczyło. Drugi stwierdził, że adrenalinę to mu dają skoki spadochronowe w Jeleniej, a narty go nudzą. Trzeci stwierdził, że obydwie te formy aktywności go przerażają i wystarcza mu rower. Zgadza się to z badaniami klinicznymi: różni ludzie mają różną wrażliwość na adrenalinę - niektórzy muszą skoczyć ze spadochronem aby odczuć taką dawkę adrenaliny jaką innym daje wjazd wyciągiem krzesełkowym na Szrenicę.
Myślę, że z lornetkami jest podobnie, jednym wystarcza to co widzą nieuzbrojonym okiem. Innych pociąga ciekawość, chcą oni zobaczyć i dowiedzieć się więcej. Aby czerpać przyjemność z życia potrzebują więcej doznań, informacji i wrażeń niż przeciętny Kowalski.
Ponieważ należę do pokolenia które wychowało się na filmach wojennych . W PRLu dużo tego było . Gdzie bohaterowie często ( a nawet wyłącznie ) podróżowali pociągami towarowymi . Kiedy już sam trafiłem do wojska i miałem okazję jechać na poligon w bydlęcym wagonie . Byłem tak zachwycony że postanowiłem częściej tak podróżować ( w cywilu ) . Przez wiele lat , nikomu nic nie mówiąc wskakiwałem do pociągu towarowego i jechałem w Polskę . Najbardziej lubiłem jeździć otwartymi wagonami , z węglem , z drzewem itp ... Z lornetkami jest podobnie , skoro moi filmowi bohaterowie mieli lornetki i często z nich korzystali . To oczywistą sprawą jest to, że są one potrzebne a wręcz niezbędne . Widzieć więcej nie będąc widzianym .
Wysłany: Pon 22 Paź, 2018 Międzynarodowa Stacja Kosmiczna
Przed chwilą obejrzałem na You Tube film ... Jak to działa : Międzynarodowa Stacja Kosmiczna . Od 14 do 16 minuty ( trochę za krótko ) pokazują jak wygląda ziemia z kosmosu . I to robi ogromne wrażenie , podobnie jak liczba 100-u tyś okrążeń wokół ziemi na wysokości 400 km . Widok jest wspaniały , mam nadzieję że to nie jest animacja komputerowa . Czerń kosmosu jest niesamowita , gwiazdy ... ? Słyszałem opinię że wcale ich nie widać , ale to pewnie teoria spiskowa . Jak myślicie , mają tam lornetki ? . Okienka są wprawdzie małe , ale widok fantastyczny . Jeżeli latają wokół ziemi jakieś statki obcych cywilizacji , to właśnie oni powinni pierwsi to zobaczyć . Ale wracając do lornetek , czy ktoś z was natrafił na informacje jaki sprzęt obserwacyjny tam mają ? .
Wiedzieli co dobre . Ale czy stabilizacja mechaniczna działa przy zerowej grawitacji ? . Teraz im goornik wyśle Nikony WX i będą w siódmym niebie . Czytam teraz Potęgę Podświadomości cytat : Wiem że żadna negatywna myśl się nie urzeczywistni , o ile nie zareaguję na nią emocjonalnie i w duchu nie uznam ją za fakt . Ciekawe , muszę to przemyśleć
To ciekawe pytanie, czy zerowa grawitacja przekłada się na mechanizm stabilizacji ? Przypuszczam, że nie ma to znaczenia.
Po lekturze Potęgi Podświadomości, Potęga Teraźniejszości by Eckhart Tolle
Zeiss 20x60 ma mechaniczną stabilizację . Ciężar układu optycznego który stabilizuje obraz ma znaczenie . Przy zerowej grawitacji to nie powinno działać ! . Ale skoro zabierają akurat ten model Zeissa w kosmos , muszę się mylić .
Tomie jak sam widzisz nikomu nie chce się pisać o miłości . Wstydzą się czy co ? . Nawet nikt się nie przyznał że podglądał sąsiadkę . Ty możesz być pierwszy !
O miłości:
Na poziomie Ducha jest to miłość przez duże M:
- Miłość nieoczekująca niczego
- Miłość bezwarunkowa
- Miłość niczego nieograniczająca
gdy to poczujesz w sobie dopiero wiesz co to jest Power Miłości
Z tego innego innego poziomu odniesienia zdefiniować można miłość przez małe m, czyli to co potocznie ludzie nazywają miłością:
to stosunek do przedmiotu lub osoby, który wyzwala emocje i jest to program zapisany w podświadomości, instynkcie, umyśle, który można zmienić.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
forum.optyczne.pl wykorzystuje pliki cookies, które są zapisywane na Twoim komputerze.
Technologia ta jest wykorzystywana w celach reklamowych i statystycznych.
Pozwala nam określać zachowania użytkowników na stronie, dostarczać im odpowiednie treści oraz reklamy,
a także ułatwia korzystanie z serwisu, np. poprzez funkcję automatycznego logowania.
Pliki cookies mogą też być wykorzystywane przez współpracujących z nami reklamodawców, a także przez narzędzie Google Analytics, które jest przez nas wykorzystywane do zbierania statystyk.
Korzystanie z serwisu Optyczne.pl przy włączonej obsłudze plików cookies jest przez nas traktowane, jako wyrażenie zgody na zapisywanie ich w pamięci urządzenia, z którego korzystasz.
Jeżeli się na to nie zgadzasz, możesz w każdej chwili zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Przeczytaj, jak wyłączyć pliki cookie i nie tylko »
Strona wygenerowana w 0,04 sekundy. Zapytań do SQL: 14
. Nigdy wcześniej nie czułem tak silnych emocji , to było porażające doświadczenie . Wydawała się istotą z innego świata , była nierealna . Zauważyła że obserwuję ją przez lornetkę , poprawiła włosy i uśmiechnęła się . Ten uśmiech pamiętam do dzisiaj , serce oszalało , moje oczy patrzyły na najpiękniejszą istotę w kosmosie . Zakochałem się na amen , mózg przestał pracować 
. Nawet do głowy by mi nie przyszło żeby do niej podejść i się umówić . Zresztą czy można umówić się z największym cudem świata 
.
