Wykorzystujemy pliki cookie do spersonalizowania treści i reklam, aby oferować funkcje społecznościowe i analizować ruch w naszej witrynie, a także do prawidłowego działania i wygodniejszej obsługi. Informacje o tym, jak korzystasz z naszej witryny, udostępniamy partnerom społecznościowym, reklamowym i analitycznym. Partnerzy mogą połączyć te informacje z innymi danymi otrzymanymi od Ciebie lub uzyskanymi podczas korzystania z ich usług i innych witryn.
Masz możliwość zmiany preferencji dotyczących ciasteczek w swojej przeglądarce internetowej. Jeśli więc nie wyrażasz zgody na zapisywanie przez nas plików cookies w twoim urządzeniu zmień ustawienia swojej przeglądarki, lub opuść naszą witrynę.
Jeżeli nie zmienisz tych ustawień i będziesz nadal korzystał z naszej witryny, będziemy przetwarzać Twoje dane zgodnie z naszą Polityką Prywatności. W dokumencie tym znajdziesz też więcej informacji na temat ustawień przeglądarki i sposobu przetwarzania twoich danych przez naszych partnerów społecznościowych, reklamowych i analitycznych.
Zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies możesz cofnąć w dowolnym momencie.
Mając w kolekcji wiekową lornetkę chciałoby się ujrzeć jej pierwotny blask
Czy znacie jakiś zakład, który zajmuje się nie tylko czyszczeniem układu optycznego, ale też renowacją samej obudowy?
Podobnie jak na poniższym filmie, choć przypuszczam, że nie aż tak pieczołowicie.
W Warszawie jest oczywiście pan Adam Szymański . Potrafi odrestaurować i naprawić lornetki w bardzo kiepskim stanie . Ma dużą dokumentację techniczną i zapas części zamiennych do wielu modeli . Ale mistrzem doprowadzenia lornetki do wysokiego połysku jest nasz optyczny mnich . Nikt inny nie ma tyle cierpliwości i wytrwałości żeby zrobić z lornetki dzieło sztuki .
To, co chciałbym powiedzieć, trudno wyrazić w słowach...
Kiedy przywracasz do życia kogoś lub coś, wkładasz w to własną energię, tworzy się pewnego rodzaju więź - jedność. To wspaniałe doznanie, tak usilnie przez większość poszukiwane...
Kiedy dajesz, otrzymujesz. Zawsze nas uczono, że tak zwane "niebo" jest gdzieś w przyszłości, później, po śmierci, a całe życie, to ciągły proces zasługiwania - kupowania sobie kawałek, po kawałku tego przyszłego raju...
Marne takie życie, będące ciągłym żebraniem o coś, co wydaje się takie zamglone, odległe...
Dlaczego by nie spróbować życia w opozycji do tego paradygmatu, czyli wszystko co potrzebuję do szczęścia jest już na wyciągnięcie ręki. To stan umysłu, który odczuwa satysfakcję, spełnienie, przepływ. Nie ma tu mowy o żebraniu o cokolwiek, bo wszystko już jest teraz.
To nie musi być odrestaurowywanie lornetek. Cokolwiek, w co w pełni angażujesz siebie, daje podobny efekt. Zapewne wielu wie o czym mówię.
Mężczyźni przeważnie szukają tego stanu w komunii z inną istotą płci przeciwnej ( albo tej samej... ), ale to nie zależy od czynników zewnętrznych, zwłaszcza innych ludzi... To nasz stan umysłu w "przepływie" skupiony na rzeczywistej teraźniejszości, nie obarczonej podkładaniem pod nią naszych projekcji myśli, ocen, oczekiwań ect.
To długi trening, ale jedyna droga do "kupienia" sobie owego kawałka nieba. Ci, którzy obiecują raj po śmierci, kasują czeki już teraz, czy to uczciwe?
Nie potrzebujemy pośredników do bycia szczęśliwym, ani żebrać o ochłapy dobrych emocji, ponieważ wszyscy urodziliśmy się w królewskiej rodzinie zwanej ludzkością, a co z tym robimy, to już zupełnie inna historia...
Pewien starszy mężczyzna, bardzo zamożny, wygłosił krótką mowę na swoim urodzinowym przyjęciu. Powiedział do obecnych gości tak: Życzę wam, abyście mieli tak bardzo spełnione własne życie, jak moje było. Abyście pewnego dnia mogli do siebie powiedzieć - niczego już więcej nie potrzebuję...
Po czym, schodząc z podestu, uśmiechnął się ciepło do wszystkich...
Ale czy szczęściem nie jest to gdy komuś - tudzież zwierzakom - czy nawet czemu - tudzież starej styranej lornetce - wyciągnie się dłoń w celach pomocy? Sami żyjąc dajmy żyć innym nierzadko udzielając im pomocy.
W dobie dzisiejszej lichwy, tak bardzo staje się dla nas cenny pieniądz, że zapominamy o czymś czego nie można zofiarować za cash. Czy nie odczuwamy szczęścia również przez zwyczajną bezinteresowną pomoc drugiemu w potrzebie, by i jemu było po prostu lepiej? Po co robić coś z brzemieniem ciągłego zasługiwania? To może być efekt uboczny naszego działania. Szczęście z pomocy odczuwamy tu i teraz, bez wyimaginowania sobie nagród.
W Warszawie jest oczywiście pan Adam Szymański . Potrafi odrestaurować i naprawić lornetki w bardzo kiepskim stanie . Ma dużą dokumentację techniczną i zapas części zamiennych do wielu modeli . Ale mistrzem doprowadzenia lornetki do wysokiego połysku jest nasz optyczny mnich . Nikt inny nie ma tyle cierpliwości i wytrwałości żeby zrobić z lornetki dzieło sztuki .
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
forum.optyczne.pl wykorzystuje pliki cookies, które są zapisywane na Twoim komputerze.
Technologia ta jest wykorzystywana w celach reklamowych i statystycznych.
Pozwala nam określać zachowania użytkowników na stronie, dostarczać im odpowiednie treści oraz reklamy,
a także ułatwia korzystanie z serwisu, np. poprzez funkcję automatycznego logowania.
Pliki cookies mogą też być wykorzystywane przez współpracujących z nami reklamodawców, a także przez narzędzie Google Analytics, które jest przez nas wykorzystywane do zbierania statystyk.
Korzystanie z serwisu Optyczne.pl przy włączonej obsłudze plików cookies jest przez nas traktowane, jako wyrażenie zgody na zapisywanie ich w pamięci urządzenia, z którego korzystasz.
Jeżeli się na to nie zgadzasz, możesz w każdej chwili zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Przeczytaj, jak wyłączyć pliki cookie i nie tylko »
Strona wygenerowana w 0,04 sekundy. Zapytań do SQL: 14
. Nikt inny nie ma tyle cierpliwości i wytrwałości żeby zrobić z lornetki dzieło sztuki 
