forum.optyczne.pl

[Jar]

Witam wszystkich!
To mój debiut na forum optycznych, aczkolwiek czytelnikiem jestem już od ładnych kilku latek. Odnośnie upodobań fotograficznych to jestem po prostu fotografującym turystą, czyli nic specjalnego. Sprzętowo zaś, 2 lata temu zamieniłem leciwego już kompakta (Sony V1) na Olka E-PL1, pożenionego ze spacer-zoomem 14-150, ale wspieranym aktywnie przez stałkę 14/2.5.
W tym miejscu dochodzimy do meritum: aczkolwiek bardzo sobie cenię tego małego naleśnika, chętnie uzupełniłbym zestaw szkieł o coś podobnego, ale minimalnie węższego i przede wszystkim jaśniejszego, ale nie o gabarytach ręcznego granatu (Samyang 16mm odpada). Zastosowanie: nocne zdjęcia w terenie (w mniejszym stopniu także wnętrza). Z dodatkowym, przeciwstawnym kryterium tzn. nie rujnującego kieszeni. Czyli coś w zakresie 16-20mm, jaśniejszego niż F/2.0. Oczywistych kandydatów w tym systemie jest zaledwie paru, nie będę wymieniał zbiorczo, bo to oczywistości. Niedawno jednak doszedł mi nowy problem.
Bardzo niewiele obiektywów micro 4/3 ma na pierścieniu manualnego ostrzenia skalę odległości. Z tych spełniających moje kryteria właściwie tylko Olympus 17/1.8 albo nowy manualny SLR Magic 17/1.6. Posiadana 14-tka oczywiście nie. Dotychczas prawie mi to nie przeszkadzało -w przypadku zdjęć nieba (ze statywu) ostrzyło się manualnie w telewizorku na gwiazdach, w typowych pomieszczeniach za dnia/przy oświetleniu lub nocą na ulicy miasta jest dosyć świateł, aby działał AF. Podobnie w kopalni, natomiast w oświetlonej jaskini czy fortecznych podziemiach czasem trzeba było wspomóc się latarką-czołówką. To ostatnie rozwiązanie psuje trochę fotki robione bez lampy, bo na zdjęciu pojawia się lokalny zafarb od LED-owego światełka(brak 3-ciej ręki, aby wyłączyć). Producent "zapomniał" wyposażyć akurat ten model PEN-a w lampkę wspomagania AF. Mimo to dało się z tym żyć, aż do listopadowego wieczora, gdy próbowałem zrobić ładną leśną scenerię w świetle księżyca aparatem posadzonym na gorylu (popularny Gorillapod) opartym o pień drzewa. Tragedia. Na otwartej przestrzeni słaba latarka nie dawała AF jakiejkolwiek szansy (typowa lampka wspomagania AF raczej też by poległa). MF skutecznie uniemożliwiał totalny brak obrazu na wyświetlaczu (zasadniczo nie chciałem wchodzić w ISO powyżej 800, ale chyba 1600 też było za mało). Oczywistym rozwiązaniem jest skala odległości na pokrętle ręcznego ostrzenia obiektywu, a tej u mnie brak.
Głowię się, jak obejść ten problem, bo zakup 17/1.8 na razie raczej odpada z przyczyn finansowych (2k PLN ). Jak na złość zupełnie brak tych obiektywów na wtórnym rynku, w przeciwieństwie do i tak wyraźnie tańszego 20/1.7 (też bez skali).
Teraz puenta-pytanie: czy ktoś próbował we własnym zakresie wyskalować taki obiektyw z elektronicznym sprzężeniem pierścienia ostrości? Wiadomo, że obraca się on swobodnie, bez oporowego położenia. Z drugiej strony, kręcąc stale w jedną stronę, doprowadzimy zespół soczewek do skrajnego położenia. Czyli potem wykonując powrotny obrót o określony kąt powinniśmy chyba uzyskać powtarzalny efekt? Jeśli dobrze myślę, to pozwoliłoby na naniesienie skali (bez początku) z podziałką w postaci kresek, obrót o n działek dawałby tak czy inaczej ustaloną odległość. Wystarczyłoby zrobić testowo zgrubna kalibrację i zapamiętać wyniki.
Nie chcę wymyślać prochu na nowo, więc ciekaw jestem, czy ktoś z posiadaczy np. popularnej Panasonic-owej 20-tki, 14-tki czy którejś ze stałek Sigmy próbował czegoś podobnego (dotyczy nie tylko użytkowników micro4/3, ale też NEX-ów).
Pozdrawiam
-J.

[mavierk]

Kurze, bez sensu trochę nanosić skalę którą trzeba będzie kalibrować przy każdym użyciu. Już lepiej ten skok wyczuć. Oraz jeśli stawiasz na gwiazdy to w hiperfokalnej Las też powinien się zmieścić.

A co do szkieł 17/1.8 używke za 1500 znajdziesz.

[krzys13k]

Jar, cześć!

Obawiam się że takie rozwiązanie ze skalą zupełnie się nie sprawdzi, przynajmniej w przypadku obiektywu 20/1.7.

Szybkość obrotu pierścienia nie przekłada się liniowo na szybkość silnika ustawiającego ostrość, w przeciwieństwie do obiektywów posiadających pierścień mechanicznie połączony z mechanizmem ustawiania ostrości. Kręcąc szybko potrzeba mniejszego kąta obrotu pierścienia aby przejść całą skalę, niż kręcąc powoli. Mam nadzieję, że w miarę zrozumiale to wytłumaczyłem

Żeby była pełna jasność, przed chwilą sprawdziłem to na swoim 20/1.7.

[Jar]

Witam ponownie!
Dzięki za odzew. Tylko gdzie te używki (za 1.5k) dostać? Na Allegro to szkło się nie pojawia prawie w ogóle, jeśli już sporadycznie to tylko jako nowe.
Pytanie do krzys13k: jesteś pewien? To by było fatalnie...
Na zdrowy rozum jednak, to szybkość kręcenia nie powinna mieć jakiegokolwiek znaczenia, tylko raczej liczba kroków enkodera powoduje odpowiednia liczbę kroków silnika suwającego soczewki. Sprawdzę to w Święta na swojej 14-tce. Problemem jest tylko brak zdefiniowanego "zera" skali, bo przy wyłączonym aparacie możemy sobie kręcić tym pierścieniem do woli, ustawiając go w przypadkowym położeniu. Dlatego myślałem o równomiernej skali "dookoła". Wówczas PO włączeniu aparatu sprowadzamy soczewki do skrajnego położenia kręcąc na oko kilka (dla pewności) obrotów w jedną stronę, a potem w kontrolowany sposób obracamy pierścień w przeciwną stronę o określoną z góry liczbę działek naszej skali. Sądziłem, że to da powtarzalny efekt -cóż, zobaczymy.
Dla jasności dodam, że nie chodzi mi o jakąś kolosalną dokładność (i tak niemożliwą do osiągnięcia). To ma służyć w terenie, zakres odległości od kilku do kilkunastu metrów, wystarczy kilka znanych położeń (3-5?). Przy mniejszych można użyć latarki jako oświetlacza AF, a przy większych ostrzyć na gwiazdach lub księżycu.
W opisanej sytuacji z jesiennej wycieczki pechowo się tak złożyło, że tematem był fragment leśnej ścieżki, a więc nieco ograniczona przestrzeń, ale nie na tyle, by latarka pomogła. Ostrzenie na nieskończoność to z kolei trochę gest rozpaczy. Z ostrzeniem na gwiazdy było ciężko z powodu sporego zachmurzenia, a próbując na księżyc (tu z AF) oczywiście rozwalało mi ekspozycję, w dodatku musiałem ostrzyć do tyłu (przez korony drzew), a focić do przodu. To oczywiście można było obejść w trybie M (tak ekspozycji, jak i ostrzenia), ale trochę za dużo parametrów no i 3-ciej ręki zaczęło brakować -a bawiłem się ministatywem na pionowym pniu. Stąd kapitulacja
Pozdrawiam
-J.
P.S. Spróbuję założyć na pierścień jakąś opaskę z plastiku z nacięciami i zrobić test...

[mavierk]

Właśnie na allegro widziałem miesiąc, dwa temu 17/1.8. Możesz rozpocząć polowanie bądź też poszukać na forach fotograficznych czy komisach również za granicą. Ewentualnie po prostu kupić 20/1.7 bez skali.

Hm... to może ustawiaj manualnie ostrość na księżyc żeby potem już tylko dobrać ekspozycję? No i tryb m to przecież nie jest taka problematyczna sprawa.

Zastanawia mnie też czy jest opcja wyświetlania odległości na którą aktualnie mamy ostrość na LCD. Nie mam pojęcia czy coś takiego istnieje ale wg tego, co pamiętam to w moim Sony R1 sprzed 8 lat już taka opcja była do wyświetlenia.

[Jar]

Taka opcja istniała w niektórych kompaktach posiadających MF -właśnie Sony i Canon. Inni, jak np. Panasonic, ostrzyli w takim przypadku na telewizorku, co wg. mnie wcale nie było dobrym rozwiązaniem w każdym przypadku. Ja w każdym razie chwaliłem sobie ostrzenie przez nastawę odległości w moim V1. Natomiast nie słyszałem, aby podobne rozwiązanie (odległość ostrzenia z menu) było dostępne w jakimkolwiek aparacie z wymienną optyką , normą był pierścień ze skalą na obiektywie. Pomijam oczywiście tryb krajobrazowy, który wymusza nieskończoność.
Pozdrawiam
-J.
P.S. Tryb M nie jest żadnym problemem, ale w połączeniu z gimnastyką na drzewie między gałęziami... zabrakło mi w końcu cierpliwości